عباسی: چشم‌‌اندازمان قرارداد ۱۶۰ میلیارد تومانی سازمان لیگ بود اما…
علی عباسی مدیرعامل باشگاه مشکی پوشان درباره سقوط به لیگ دسته اول اظهار داشت: مثل همه دوره‌های لیگ برتر آمدیم و تلاش کردیم. هفت سال طول کشید تا به این نقطه رسیدیم که سه سال آن را در لیگ برتر بودیم، ولی زمانی که در لیگ یک بودیم, بیشتر انگیزه داشتیم و فکر می‌کنم وقتی که به لیگ برتر آمدیم شرایط خیلی فرق کرد. چشم‌‌اندازمان این بود که فوتبال ما یک قرارداد 160 میلیارد تومانی تبلیغات محیطی و بحث حق پخش تلویزیونی دارد که با اینها انگیزه برای کار کردن وجود دارد, اما وقتی به لیگ برتر آمدیم، دیدیم که هیچ چیز حرفهای نیست و اصلاً اقتصاد فوتبال وجود ندارد.
وی با بیان اینکه «دیدیم تیم‌های دولتی از جیب دولت خرج می‌کنند و کاری هم به درآمد ندارند»، ادامه داد: در این فوتبال فهمیدیم که تیم‌های خصوصی در یکی دوسال نابود می‌شوند و اگرهم نابود نشوند, باید در لیگ‌های پایین‌تر بازی کنند. وقتی که شما بیاید در لیگ برتر 10 میلیارد تومان از جیب هزینه کنید و هیچ بازدهی هم وجود نداشته باشد, این تیم‌داری محکوم به شکست است. خیلی هم جالب است که هیچ‌کس صدایش در نمی‌آید و همه دور هم هستیم. بالاخره یک فضایی وجود دارد که برخی‌ها در آن دیده می‌شوند.
مدیرعامل باشگاه مشکی‌پوشان خراسان تصریح کرد: در حالی که فیفا اصرار دارد, فوتبال از محلِ فوتبال اداره شود، اما در کشور ما نه حق پخشی وجود دارد و نه حق تبلیغات محیطی. هیچ چیز وجود ندارد و اقتصاد فوتبال ما تعطیل است. حتی از تعطیل هم چیزی آن طرف‌تر. فکر می‌کنیم چون تیم ملی در چهار بازی نتیجه گرفته و به جام جهانی رفته همه چیز درست است, اما اگر وضعیت همین‌طور ادامه داشته باشد, فوتبال ما محکوم به فنا خواهد بود. تا کی می‌توانیم به AFC و فیفا دروغ بگوییم؟ از یک جا به بعد این موضوعات به همه جا خواهد رسید.
عباسی با بیان اینکه «در کشوری که همه به حق‌الناس اعتقاد داریم و نباید به کسی ظلم شود, در فوتبالش این مسائل وجود دارد و کسی هم نمی‌تواند کاری کند», خاطرنشان کرد: هر سال می‌گوییم وضعیت بهتر می‌شود، اما این اتفاق رخ نمی‌دهد. در این فوتبال که به این شکل اداره می‌شود که کدام مسئول در کدام استان به فوتبال علاقه دارد, نمی‌شود تیم‌داری کرد. شما نمی‌توانید برای مردم کشور تفاوت قائل شوید. مشهدی‌ها خیلی به فوتبال علاقه دارند، اما چون مسؤلان این شهر بی‌علاقه به فوتبال هستند, باید یک گوشه بشینند و سکوت کنند و تیم‌های مشهدی هر سال برای سقوط نکردن بجنگنند.
«تیم‌های ما نمی‌توانند, دیگر با تیم‌های عربی رقابت کنند و نمی‌توانند قهرمان آسیا شوند» وی با تأکید بر این موضوع افزود: چون برای تیم‌های ما پول و درآمد وجود ندارد, تیم‌های عربی می‌آیند یک بازیکن جذب می‌کنند به قیمت کلِ بودجه یک فصل تیم‌های ایران. هرچقدر که پول بدهی باید آش بخوری. این فوتبال آن‌قدر که برای مردم سرگرمی ایجاد و خدمات فرهنگی به جامعه ارائه کرده است, متأسفانه کمترین بهره‌برداری را در بحث مالی داشته. الان تیم‌های خصوصی نمی‌توانند رقابت کنند, چون رقبای دولتی «گردن‌کلفت» هستند و از نهاد‌های دولتی شرایط برای آنها روبه‌راه می‌شود. فقط شعار می‌دهیم که باید همه چیز خصوصی شود.
مدیرعامل باشگاه مشکی‌پوشان یادآور شد: فوتبال ما «نیم‌ستاره» هم نیست,چه برسد به پنج ستاره! البته این تقصیر مسؤلان فوتبال ما هم نیست, چون آنها هم توانی دارند. ما خودمان در مجامع حضور و در انتخاب‌ها نقش داشتیم، اما برخورد قاطعی وجود ندارد. اینکه ویترین را درست کنید و باطن را خراب رها کنید, به این می‌توان گفت, پنج ستاره؟ فوتبال پنج ستاره فوتبالی است که همه چیزش سر جای خودش باشد. نه اینکه تیمی در پایتخت که هیچ سرمایه اجتماعی و هواداری ندارد, صرفاً برای اینکه به یک مجموعه دولتی و صنعتی وصل است, هرسال بودجه‌ای دارد و در فوتبال ما حضور داشته باشد که آخر هم معلوم نیست در بودجه این باشگاهها چه اتفاقاتی رخ می‌دهد. وجود این تیم‌ها چه لزومی دارد؟ چه دلیلی دارد که این تیم‌ها اصلاً وجود داشته باشند؟ اینها سؤالاتی است که باید به آنها پاسخ داده شود.
عباسی ادامه داد: فوتبال مانند اقتصاد است و اگر در فضایی آزاد انجام شود, این باشگاهها مجبورند که از گود خارج شوند. چرا یک تیم که هیچ عقبه اجتماعی و طرفداری ندارد, باید بیاید در تهران سالی 20، 30 میلیارد تومان هزینه کند و در آخر هم که اگر اول شوند یا آخر و یا اینکه سهمیه آسیایی بگیرند یا نگیرند برای آنها تفاوتی نکند؟ با آن بودجه هر سال عده‌ای می‌آیند و تیم‌داری می‌کنند و تیم را می‌بندند. حالا اینکه تیم‌ها چطور بسته می‌شوند و آمار و ارقام به چه صورت است, بماند. اما تیم‌های خصوصی که هیچ حمایت دولتی ندارند, با کلی هوادار باید در این بازی بازنده باشند.
وی در ادامه با بیان اینکه «اینها درد فوتبال ماست که این فوتبال را نیم ستاره و حتی بدون ستاره می‌کند»، گفت: چرا در فوتبال نباید اقتصاد وجود داشته باشد و چرا نباید حقوق باشگاهها پرداخت شود؟ مگر غیر از این است که در بودجه کشور پیش‌بینی شده است که نباید برای ورزش حرفهای از منابع دولتی هزینه کرد؟ پس چرا هزینه می‌شود؟ چرا هیچ‌کس صدایش در نمی‌آید؟ چرا هیچ‌کس سؤالی نمی‌پرسد؟ اصلاً از خودتان سؤال پرسیده‌اید که ما داریم به کجا می‌رویم؟ فقط پشت موفقیت تیم ملی مخفی شده‌ایم و فکر می‌کنیم که پنج ستاره هستیم. اینکه تیم‌های ملی ما بروند جام جهانی, موفقیت نیست, این موفقیت است که در سیستم باشگاه‌داری ما اقتصاد وجود داشته باشد و باشگاهها انگیزه کار کردن داشته باشند. شما فکر می‌کنید چه تعداد «عباسی» دیگر وجود دارد که بیاید هزینه کند و تیمی را به لیگ برتر بیاورد؟
مدیرعامل باشگاه مشکی‌پوشان ضمن طرح این مدعا که «سر مردم را با تیم‌های استقلال و پرسپولیس گرم می‌کنند», عنوان کرد: این می‌شود که استقلال و پرسپولیس می‌آیند در شهر‌های کوچک بازی می‌کنند و آنجا هم هوادار دارند. این در هیچ جای دنیا نیست. این غلط است و به فوتبال ضربه می‌زند. اگر بخواهم حرف بزنم, حرفهای می‌زنم که برایم هزار دردسر به وجود می‌آید. این فوتبال محکوم به شکست است و فقط تیم‌های ملی ما موفق هستند و ما در هیچ جای دیگر این فوتبال موفق نیستیم. وقتی یک تیم خصوصی می‌آید کار کند باید از آن حمایت شود, نه اینکه همه دست به دست هم دهند و به آن ضربه بزنند. اصلاً تیم‌های خصوصی خاری در چشم تیم‌های دولتی هستند. اینکه تیم‌های خصوصی می‌آیند بودجه 20 میلیاردی یک تیم دولتی را با پنج میلیارد, می‌بندند و قرار‌داد‌های 700، 800 میلیونی را به 100 تا 200 میلیون تومان کاهش می‌دهند, اینها را برخی نمی‌توانند ببینند. این عددها معنادار است. تیم دولتی با 20 میلیارد هشتم می‌شود و تیم خصوصی همین جایگاه را با پنج میلیارد هزینه به دست می‌آورد. آن 15 میلیارد کجا می‌رود؟! کسی نمی‌داند!
عباسی در پاسخ به این سؤال که آیا از تیم‌داری در فوتبال ایران متضرر شده‌اید, توضیح داد: از لحاظ مادی که ضرر کرده‌ایم چون در دو سال نخست حضورمان در لیگ قرار بود 160 میلیارد تومان وارد فوتبال شود. در سال اولی که حضور داشتیم فدراسیون برای تبلیغات محیطی قرارداد 100 میلیونی امضا کرد که قرار بود 80 درصد آن به باشگاهها برسد. 40 درصد آن به مساوات بین تیم‌ها تقسیم شود و 40 درصد دیگر براساس رتبه تیم‌ها. با این وضعیت حداقل حق ما می‌شد چهار میلیارد. سال بعد قرارداد 60 میلیاردی بسته شد که با همان فرمول دو سه میلیارد به ما تعلق می‌گرفت. سال سوم هم همین‌طور که با یک حساب سرانگشتی 10 تا 11 میلیارد باید در این سه سال به تیم ما تعلق می‌گرفت، اما کل ورودی تیم ما در این سال‌ها به ترتیب, 700, 500 و 100 میلیون تومان بوده است که می‌شود فقط یک میلیاردو 300 میلیون تومان. یعنی چند درصد؟
این مدیر باشگاه خصوصی فوتبال ایران, در رابطه با حق تبلیغات محیطی, ادامه داد: هر چقدر گفتیم که تبلیغات محیطی را خودِ باشگاهها انجام دهند, اما مسئله جای دیگری بود, بالاخره … . اگر حرفی بزنم ممکن است روابط خراب شود و محکوم به 100 حرف شوم یا می‌گویند این آدم جادوگر است. قطعاً خودشان هم خنده‌‌شان می‌گیرد. تیم من اگر جادوگر داشت که الان اینجای جدول نبود. به آنهایی که واقعاً در این حوزه‌ها هستند, کاری ندارند, چون دست‌های‌شان در یک کاسه است، اما من که بخش خصوصی هستم را محکوم می‌کنند. در این فوتبال تبانی در آمدن یک تیم به لیگ برتر و تبانی یک داور اثبات می‌شود، اما نهایتاً منجر به یک سال محکومیت می‌شود.
وی درپایان تصریح کرد: در این فوتبال که اقتصادش تعطیل است و هیچ چیز سر جای خودش نیست, نمی‌‌‌توان موفق بود. با این وضعیت بخش خصوصی همیشه در رقابت با بخش دولتی محکوم به شکست است، اما چون مردم این تیم (مشکی‌پوشان) را دوست دارند, ما آقای عزیزی را به تیم اضافه کرده‌ایم و بازهم هزینه می‌کنیم تا برای سال آینده مجموعه خوبی را سازمان‌دهی کنیم. مهم‌ترین کاری که می‌خواهیم در فصل آینده انجام دهیم, احداث کمپ باشگاه است و امیدواریم وضعیت اقتصادی دوباره درست شود و به لیگ برتر بازگردیم.
منبع : خبرگزاری تسنیم